Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 26 (1069) z dnia 10.09.2020

Umowa sponsoringu a koszty podatkowe u sponsora

Spółka jawna zawarła umowę sponsoringu. W umowie tej spółka zobowiązała się przekazywać (co miesiąc) na rzecz stowarzyszenia określoną kwotę od każdej sztuki produktu sprzedanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Stowarzyszenie zaś zobowiązało się do promocji spółki poprzez nadanie jej tytułu "Sponsora", informowanie mediów o podjętej współpracy oraz umieszczenie na stronie internetowej stowarzyszenia logo spółki z linkiem do jej strony. Czy wpłaty dokonywane przez spółkę na rzecz stowarzyszenia są kosztem uzyskania przychodów?

Kwestie dotyczące wydatków na sponsoring nie zostały wprost unormowane w przepisach o podatku dochodowym. Nie oznacza to jednak, że automatycznie tego rodzaju wydatki mogą być zaliczone do kosztów podatkowych. Każdy przypadek wymaga bowiem analizy wszystkich okoliczności, które zachodzą w konkretnym stanie faktycznym - w kontekście ogólnej definicji kosztów uzyskania przychodów (art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF). Stosownie do tej definicji, określony wydatek powinien zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), a zarazem nie może figurować w negatywnym katalogu zamieszczonym w art. 23 ust. 1 ustawy o PDOF.

Należy zauważyć, że umowa sponsoringu należy do kategorii umów nienazwanych. Możliwość jej zawarcia wynika jedynie z ogólnej zasady swobody umów, sformułowanej w art. 353¹ Kodeksu cywilnego.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego, "sponsorować" - to "finansować jakieś przedsięwzięcie, często w zamian za reklamowanie własnej działalności".

Z kolei pod pojęciem reklamy rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu. Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana jest bowiem z daną firmą i oferowanymi przez nią usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści zawartej umowy.

W przypadku, gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych świadczeń (np. środków pieniężnych, rzeczy bądź usług), sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym (np. rozpowszechnianie informacji o produktach, towarach lub usługach sprzedawanych przez sponsora), to taką sytuację określa się mianem tzw. sponsoringu właściwego. W swej istocie polega on zatem na odpłatnym nabyciu usług reklamowych, które mogą mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez sponsora przychodów. W rezultacie wydatki poniesione na sponsoring właściwy, sponsor może zaliczać do kosztów podatkowych, zgodnie z ogólną definicją kosztów uzyskania przychodów. Taki pogląd prezentują również w swoich wyjaśnieniach organy podatkowe. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 27 lutego 2020 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.548.2019.3.OK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że:

"(...) Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenia wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo, czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych. W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo-skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów (...)."

Natomiast, jeżeli umowa ma formę tzw. sponsoringu niewłaściwego, który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny (sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego), to poniesionych wydatków nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wynika to z dyspozycji art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o PDOF.

Z kolei w przypadku, gdy umowa sponsoringu przewiduje obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne, to wówczas wydatki na sponsoring są kosztem uzyskania przychodów sponsora - ale tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 lutego 2020 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.550.2019.1.PB).

Jeżeli zatem w rozpatrywanym stanie faktycznym z treści umowy zawartej między spółką jawną a stowarzyszeniem wynika, że w zamian za przekazanie określonych świadczeń pieniężnych sponsor (spółka) otrzyma od podmiotu sponsorowanego (stowarzyszenia) ekwiwalentne świadczenia wzajemne o charakterze reklamowym - to w takiej sytuacji wydatki poniesione na sponsoring mogą być kosztem uzyskania przychodów wspólników spółki (z uwzględnieniem proporcji wskazanej w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o PDOF).