Podatek od nieruchomości za grunt pod lokalem użytkowym

Grunty położone pod częścią budynku mieszkalnego zajętą na prowadzenie działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości z zastosowaniem stawki przewidzianej w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, czyli od gruntów pozostałych. Zatem w tym przypadku nie ma konieczności regulowania zobowiązania podatkowego z zastosowaniem stawki najwyższej.

O CO PYTAŁ PODATNIK?

Spółdzielnia mieszkaniowa jest właścicielem budynków mieszkalnych. W zasobach spółdzielni znajdują się też budynki, w których są lokale użytkowe. Spółdzielnia uiszcza podatek od nieruchomości za lokale użytkowe z zastosowaniem stawki dla powierzchni użytkowej budynku związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej a za grunt - jak dla gruntu związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków.

Spółdzielnia zwróciła się z zapytaniem, w jaki sposób powinna obliczać m² powierzchni gruntu związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej w przypadku lokalu użytkowego znajdującego się w budynku mieszkalnym.

W opinii spółdzielni, z uwagi że ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie definiuje sposobu ustalania powierzchni gruntu związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej, w budynkach mieszkalnych należy stosować zasadę: 1 m² powierzchni gruntu związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej odpowiada 1 m² powierzchni lokalu użytkowego.

ZDANIEM PREZYDENTA MIASTA:

Prezydent Miasta Poznania rozpatrując złożony wniosek o wydanie interpretacji uznał stanowisko spółdzielni za nieprawidłowe.

Prezydent wskazał, iż w myśl przepisów Prawa geodezyjnego i kartograficznego, podstawą wymiaru podatków powinny być dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. W ewidencji tej zawarte są dane niezbędne do określenia rodzaju budynku.

Pojęcie gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej zdefiniowane zostało w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Są nimi grunty i budynki będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b), chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

Wobec tego organ podatkowy uznał, że grunty znajdujące się pod częścią budynku mieszkalnego zajętą na prowadzenie działalności gospodarczej opodatkowane powinny być z zastosowaniem stawki przewidzianej dla gruntów pozostałych.

Prezydent wskazał, że zasadne byłoby zastosowanie stawki najwyższej w przypadku, gdy cały budynek mieszkalny zostałby zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej i tym samym utracił charakter mieszkalny.

(interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego Prezydenta Miasta Poznania z dnia 31 lipca 2013 r., nr Fn.VIII.310.5.2013)